MYND 

 KREVUR 

 SAMTYKKI 

 

 

MÍN KROPPUR MÍNI RÆTTINDI ER ALTJÓÐA ÁTAK HJÁ AMENSTY, HAR LJÓS VERÐUR VARPAÐ Á RÆTTIN TIL KROPSLIGT SJÁLVRÆÐI. Í TALGILDA HEIMINUM ER HESIN RÆTTUR EISINI GALDANDI, OG EISINI TÁ TAÐ KEMUR TIL MYNDIR, IÐ VERÐA LAGDAR Á NETIÐ.

RÆTTINDI TIL EGNAN KROPP – EISINI Á NETINUM

SAMTYKKI: Í Føroyum hava vit varpað ljós á neyðtøku, sex og samtykki. Vit hava ræt til egnan kropp og hesin rættur fevnur sjálvsagt eisini um talgilda heimin og myndir. MYND krevur eisini samtykki. Tvær ferðir!

Tey eru alsamt fleiri børn og ung, sum verða útsett á alnótini, tí at nakinmyndir av teimum fara í umferð. Myndirnar kunnu vera stolnar ella tiknar, uttan at persónurin veit av tí, t.d. í einum skiftingarrúmi, ella tað kann vera ein mynd, sum er send og ætlað einum ávísum persóni, men sum endar í skeivum hondum, ella í hevnisøku verður deild uttan samtykki. Sambært løgregluni er hetta eisini ein stórur trupulleiki her í Føroyum.

SAMTYKKI SKAL GEVAST TVÆR FERÐIR

SAMTYKKI skal gevast tvær ferðir. Tú skal hava SAMTYKKI fyri at taka myndina og SAMTYKKI fyri at deila myndina. At tú hevur fingið eina mynd sendandi merkir ikki, at tú harvið hevur rætt at deila hana.

EIN ÁLVARSAMUR TRUPULLEIKI

Tað er ólógligt at deila myndir á netinum uttan samtykki. Persónsálop og ágangur umframt deiling av nakinmyndum og øðrum persónsviðkvomum upplýsingum, uttan samtykki, er beinleiðis ólógligt. Tað eru tað nógv, sum ikki vita, men kanska verri – nógv sum vita og ikki virða. Tað er púra vanligt, at serliga ung nýta viðkvæmar persónligar upplýsingar sum undirhald, hevndarálop ella hóttanaramboð ímóti verjuleysum persónum. Er myndin komin á alnótina, er mest sannlíkt ógjørligt at fáa hana aftur. Slíkur ágangur og skemmilsi eru álvarsom, og hjá tí rakta kunnu árinini samanlíknast við tey, tú fært av harðskapi og øðrum ágangi. Tey eru álvarsom, og tað er í neyðugt hjá okkum at tosa um talgilda mentan og dannilsi, um rættindi á netinum og um galdandi lógarkarmar. Somuleiðis er ikki minst týdningarmikið at tosa um virðiliga og siðiliga framferð, og hvussu vit fara at yvirfyri hvør øðrum. Tað er neyðugt at gera tað púra greitt fyri øllum, at tað er ALTÍÐ tann, ið deilir myndina, sum hevur skyldina, og at tað tí ONGANTÍÐ er tann, sum hevur tikið ella sent myndina í trúnaði, ið skal revsast fyri nakað, hvørki moralskt ella sambært lóg. Hinvegin er tað tann, sum hevur deilt myndina uttan samtykki, ið sambært revsilógini kann revsast.